4 تکنولوژی بارکدخوان ها برای اسکن بارکد

بارکدها از اوایل دهه 1970 مورد استفاده قرار گرفتند، ایده بارکد الهام گرفته از ذهن مخترع آن، جو وودلند از نقاط و خطوط کد مورس که او به عنوان پیشاهنگ آموخته بود، برگرفته شده بود. سادگی و ظرافت بارکد، مدیریت موجودی در خرده فروشی ها را متحول کرد. از آن زمان تا کنون، بارکد برای کاهش خطاهای انسانی، بالا بردن سرعت، قابلیت ردیابی، اتصال و کنترل زنجیره های تولید و تأمین در سراسر جهان نقش داشته است. انواع مختلف بارکدها می توانند اطلاعات را برای طیف وسیعی از برنامه ها رمزگذاری کنند. بارکد از یک الگوی بصری از خطوط سیاه و سفید موازی (و اخیراً ، ترتیب هندسی پیچیده تر به نام بارکد دو بعدی) تشکیل شده است، در واقع میله های بارکد برای نشان دادن ارقام و حروف مرتب شده اند. بسته به نیاز کاربر و سیستم مورد نیاز، اطلاعات ارائه شده در بارکد می تواند ساده یا پیچیده باشد. اما این سیستم ها تنها زمانی کار می کنند که بارکد توسط یک دستگاه بارکدخوان خوانده شود. در این مقاله، ما نحوه عملکرد بارکد و دستگاه های اسکن بارکد را با هم بررسی می کنیم.

بارکدخوان ها چگونه کار می کند؟

در گذشته تمام دستگاه های بارکد خوان از یک منبع نور و چندین سنسور برای تشخیص و اندازه گیری شدت نور منعکس شده توسط فضاهای سفید در الگوی منحصر به فرد میله های موازی استفاده می کردند. در واقع در این نوع بارکد خوان ها نور منعکس شده از بارکد با استفاده از یک دیود نوری تشخیص داده می شود و یک سیگنال الکترونیکی متناسب با الگوی بارکد تولید می شود. سیگنال الکترونیکی از مدارهایی عبور می کند که آنها را به ارقام اصلی (و یا حروف مختلف) که بارکد برای نشان دادن آنها تولید شده است، تبدیل می کند. ارقام توسط سیستم به متن معنی داری تبدیل می شود که در پایگاه داده از قبل وارد شده است، این پروسه ظرف چند صدم ثانیه با سرعت باورنکردنی انجام می شود. با روی کار آمدن بارکدهای دو بعدی فناوری اسکن نیز پیشرفت کرد و تکنولوژی های جدید برای رمزگشایی بارکد ها به کار گرفته شدند.

تکنولوژی های اسکن بارکد

بارکد خوان های مختلف با تکنولوژی های اسکن مختلف دارای مزایا و معایب مخصوص به خود می باشند. نوع مناسب بارکد خوان برای هر کسب و کاری بستگی به سیستم بارکد، محیط کار، محدودیت ها، هزینه و موارد دیگر دارد.

بارکدخوان های قلمی

قلم بارکدخوان شبیه خودکاری هستند که در نوک آن منبع نور و دیود نوری قرار دارد. برای خواندن بارکد، کاربر باید نوک قلم بارکدخوان را به صورت یکنواخت روی بارکد خطی بکشد. نوارهای تیره نور را جذب می کنند و فضاهای سفید آن را به عقب منعکس می کنند. دیود شدت نور را اندازه گیری می کند و موج ولتاژی ایجاد می کند که مطابق با الگوی سیاه و سفید بارکدخوان است. اسکنر شکل موج را به داده های دیجیتالی رمزگشایی می کند. قلم های بارکدخوان قیمت پایینی دارند ولی از آنجایی که دقیقا باید روی بارکد کشیده شوند محدودیت هایی ایجاد می کنند که عملکرد آنها را به شدت مختل می کند به همین خاطر برای مصارف حرفه ای مناسب نیستند.

اسکنرهای لیزری

بارکد خوان های لیزری فوق العاده محبوب هستند، از جمله برای محیط های خرده فروشی و POS. استفاده از آنها چه به صورت دستی و چه به صورت فیکس و ثابت آسان است و بسته به دستگاه می توانند بارکدها را از محدوده 15 تا 90 سانتی متر بخوانند. بارکد خوان های لیزری از لیزر به عنوان منبع نور خود استفاده می کنند. یک آینه رفت و برگشتی یا نوسان کننده یا منشور چرخشی پرتو لیزر را در یک بارکد به جلو و عقب اسکن می کند. دیود داخل اسکنر شدت نور منعکس شده از فضاهای سفید درون بارکد را اندازه گیری می کند و فرکانس خاصی را ایجاد می کند که به اطلاعات دیجیتالی تبدیل می شود.

 بارکدخوانCCD

بارکدخوان های CCD از آرایه ای از صدها سنسور نوری استفاده می کنند. آنها مانند یک دیود با اندازه گیری شدت نور محیطی که از الگوی بارکد منعکس می شود، عمل می کنند. هر سنسور کوچک یک الگوی ولتاژ ایجاد می کند و خواننده الگوهای جداگانه را جمع می کند. برخلاف دستگاه های بارکد خوان لیزری، اسکنرهای CCD به منبع نور داخلی متکی نیستند. دستگاه های CCD از دقت بالایی برخوردارند و برای استفاده در برنامه های خرده فروشی محبوب هستند. اما یکی از معایبی که آنها ارائه می دهند این است که باید به بارکدی که اسکن می شود، بسیار نزدیک باشند. علاوه بر این، آنها نمی توانند بارکدها را بزرگتر یا طولانی تر از آرایه سنسور خود اسکن را کنند.

خوانندگان مبتنی بر دوربین

یک اسکنر مبتنی بر دوربین از یک دوربین کوچک برای گرفتن تصویر بارکد استفاده می کند. بارکدخوان های ایمیجر (Imager) از فناوری پیشرفته پردازش تصویر دیجیتال برای رمزگشایی الگوی بارکد استفاده می کند. این فناوری مشابه اسکنرهای CCD است، اما اسکنرهای CCD از حسگرهایی استفاده می کنند که در یک خط قرار گرفته اند در حالی که بارکدخوان های مبتنی بر دوربین از آرایش سنسور دو بعدی استفاده می کنند. با این کار اسکنر می تواند تصویری از بارکد تولید کند. بارکدخوان های دو بعدی اسکن بارکدهای یک بعدی و دو بعدی را با سرعت بسیار بالایی ارائه می دهند. اسکنرهای مبتنی بر دوربین محدود به یک زاویه خاص نیستند و از جهات مختلف می توانند بارکد را اسکن کنند حتی اگر بارکد به شکل تراز یا ایده آلی در مقابل آن قرار نگرفته باشد. بر خلاف بارکدخوان های لیزری، بارکدخوان های ایمیجر شامل هیچ قطعه متحرکی نیستند، که این موضوع می تواند به معنی دوام بیشتر این بارکدخوان ها تعبیر شود.

چالش های مشترک برای خواندن بارکد

در کنار قابلیت ها و محدودیت های دستگاه های بارکدخوان، بارکدها گاهی اوقات می توانند چالش هایی را ایجاد کنند. خطاهای چاپ قابل پیشگیری می تواند شامل موارد زیر باشد:

• پخش شدن جوهر چاپ (ریبون به عنوان جوهر چاپ در لیبل پرینترها شناخته می شود)
• حاشیه های نور نامناسب
• مخدوش شدن منطقه آرام
• کنتراست رنگ پایین
• بارکدها بیش از حد بزرگ یا خیلی کوچک چاپ شده
• مشکلات انعکاس نور از سطوح شفاف،مواج یا فلزی
• مشکلات مربوط به لبه های عمودی، انحنا یا اعوجاج دار
• چروکیده شدن برچسب بارکد
• پوشیدن شدن برچسب بارکد توسط یک المان دیگر
• و …

اگر اسکنر شما بارکد را نمی خواند، مهم است که به یاد داشته باشید که خود بارکد می تواند مشکل باشد. برچسب ها، فناوری های چاپ، نرم افزار و سایر عوامل نیز می توانند در بروز مشکلات دخیل باشند. بسیار مهم است که مطمئن شوید همه عناصر سیستم شما برای کار با یکدیگر انتخاب و طراحی شده اند.